Γ. Χωλ
reformation-2.eu/
Δεν μπορώ να πω ότι υποστηρίζω την πρωτοβουλία. Άτομα με τα οποία συνεργάζομαι, όπως ο Bhakdi και ορισμένοι γιατροί του συλλόγου MWGFD (Γιατροί και Επιστήμονες για την Υγεία, την Ελευθερία και τη Δημοκρατία), την υποστηρίζουν, οπότε είμαι έτοιμος να κάνω κάτι, αν χρειαστεί. Αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει τίποτα περισσότερο από το ότι θέλουν να τονίσουν τη διπλή έννοια που βλέπουν στη «μεταρρύθμιση» (ως μεταρρύθμιση της εκκλησίας και μεταρρύθμιση του καπιταλισμού).
Αυτά που απέφερε η μεταρρύθμιση τα τελευταία 500 χρόνια ήταν πολύ λιγότερο από αυτά που χρειαζόταν η ανθρωπότητα. Ο ίδιος ο Λούθηρος δεν ήταν καθόλου επαναστάτης, ούτε καν προοδευτικός – από ό,τι γνωρίζω από την περιορισμένη ιστορική μου γνώση, νομίζω ότι ήταν απλώς ανυπότακτος. Αργότερα, οι προτεσταντικοί πάστορες ήταν οι πρώτοι που προσχώρησαν στον Χίτλερ και σήμερα στον «εμβολιασμό».
Ίσως είναι δικό μου λάθος, αλλά δεν ξέρω πραγματικά ποιες είναι οι απαιτήσεις της πρωτοβουλίας, εκτός από αυτές που θα υπογράμμιζε ο Μερτς ή ο Μητσοτάκης («δικαιοσύνη», «δημοκρατία», «ειρήνη» κ.λπ. – όπως τις εννοούν όλοι).
Φυσικά, δεν έχω καλύτερη ιδέα για πρωτοβουλία. Τη συλλογή απαιτήσεων που παρουσίασα σε δύο ομάδες (για να αποφασίσουν αν θα προτείνουν στη Μαρία [Καρυστιανού] να συνεργαστουν σε εκλογές με αυτή τη βάση), δεν θα το συζητούσαν: Για το Omades.gr ξαφνικά ήμουν προδότης, και το «Ολική Επανεκκίνηση» εδώ και αρκετούς μήνες αναβάλλει κάθε συζήτηση.
Με άλλα λόγια: δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα τι ή ποιον συμπαθώ ή αντιπαθώ, προτιμώ να θέτω συγκεκριμένα ερωτήματα – χωρίς επιτυχία. Και δεν γνωρίζω τα συγκεκριμένα ερωτήματα / αιτήματα της 31ης Οκτωβρίου.
Άρης Χριστίδης
Από τον Γ.Χ: .
‘Οταν ο Δρ. Bhakdi και ο Reiner Fuellmich ήταν στην Αθήνα το 2022, και οι δύο είπαν πόσο συγκινημένοι είναι που βρίσκονται στο «λίκνο της δημοκρατίας». Όταν εγώ με το σύζυγό μου βρίσκομαι στην Αθήνα, οι δύο μας μένουμε σε διαμέρισμα πολύ κοντά στην Ακρόπολη, στην καρδιά της τουριστικής περιοχής, κι’έτσι είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με τις όλο και μεγαλύτερες ορδές «προσκυνητών» από όλο τον κόσμο, και ειδικά τώρα από αυτό που κάποτε ονομαζόταν «Τρίτος Κόσμος», που συρρέουν σε αυτό το ιερό της δημοκρατίας σε μια εποχή που η δημοκρατία βρίσκεται σε βαθιά ανυποληψία, δεχόμενη επιθέσεις τόσο από τους εχθρούς της όσο και από τους θαυμαστές της.
Τι μπορεί να πει κανείς για τον ακόλουθο ισχυρισμό: «Σε μια δικτατορία, η διαφθορά στην κορυφή είναι ο κανόνας. Στη δημοκρατία είναι γενικευμένη». Αυτή είναι μια πεποίθηση που εκφράζεται, κυρίως δογματικά, από εκείνους που «εμείς» (?) ονομάζουμε «δεξιούς». Προτιμώ να την παρουσιάσω ως ερώτηση και «πρόκληση».
Πριν από μερικά χρόνια, πριν η παρακμή του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ γίνει τόσο ακραία που ήταν αδύνατο να συνδεθεί κανείς πια με αυτό, μια συζήτηση πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα υπό την αιγίδα της πρώην Ελληνικοαμερικανικής Δημοκρατικής Ένωσης (Hellenic American Democratic Association – HELADA), άτυπη εκπροσώπου στην Ελλάδα των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ (με μικρή συμβολή επίσης από πιο ενεργά στελέχη). Εκεί επισήμαινα ότι μέχρι τον 19ο αιώνα, αυτό που στον 20ό αιώνα ονομάστηκε σοσιαλισμός ήταν γνωστό με το όνομα δημοκρατία, με ευρέως αποδεκτές αρνητικές συνειρμούς.
Όμως όταν στον 20ό αιώνα ο όρος «φιλελεύθερη δημοκρατία» άρχισε να συνδέεται με κάτι το θετικό, δεν πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη μεταφορά που να νομιμοποιούσε τον όρο «φιλελεύθερος σοσιαλισμός».
Εδώ στην Αίγινα, πρόσφατα, έχουν γίνει μεγάλες για τα τοπικά δεδομένα διαδηλώσεις με δύο επίκεντρα: αφενός, την καταστροφή του κέντρου υγείας υπό την πίεση των πολιτικών ιδιωτικοποίησης του υγειονομικού συστήματος σε κρατικό επίπεδο (οι διαδηλώσεις αυτές έχουν αποφύγει προσεκτικά τις αναλύσεις «συνωμοσιολογικές» που σχετίζονται από τη μια μεριά με το 2020 και την επακόλουθη φρικαλεότητα του «COVID» [και, κατ’ επέκταση, με τη συζήτηση για τον Reiner Fuellmich και/ή [πιο πρόσφατα] για τον Ολλανδό δικηγόρο Arno van Kessel] και, από την άλλη, με το σκάνδαλο των Τεμπών και την επακόλουθη εγκληματική συγκάλυψη. Οι διαδηλώσεις αυτές έχουν ηγηθεί στην Αίγινα ξεχωριστά από δύο γυναίκες, και τις δύο εκπαιδευτικοί – η μία στον δημόσιο τομέα, η άλλη ιδιωτική επιχειρηματίας, η μία αφοσιωμένο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, η άλλη σκληρή αντίπαλος της «κομματικής πολιτικής» που, ωστόσο, εκτός αν κάνω λάθος, θα ήθελε να δει τη Μαρία Καρυστιανού να συμμετάσχει στη δημιουργία και στην ηγεσία ενός πολιτικού κόμματος.
Αυτές οι δύο κινητοποιήσεις θα έπρεπε να συνεργάζονται στην Αίγινα, αλλά δεν το κάνουν και δεν βλέπω ενδείξεις ότι θα το κάνουν στο μέλλον.
Μακάρι να ενημερωθεί ο Δρ. Bhakdi για το απόσπασμα του Ηροδότου που ρίχνει φως στις περσικές συζητήσεις για τη δημοκρατία στην αρχαιότητα. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος μεγάλωσε στην Περσική Αυτοκρατορία, προφανώς συμπαθούσε τον Δαρείο και – όπως και η ολιγαρχική ελίτ της εποχής στην Αίγινα, εχθρική όπως ήταν προς την ιμπεριαλιστική αθηναϊκή δημοκρατία – ουσιαστικά τάχθηκε στο πλευρό της Περσίας κατά τη διάρκεια της αρχικής σύγκρουσης μεταξύ της Περσικής Αυτοκρατορίας και της Αθήνας [αλλά όχι αργότερα, όταν ο Ξέρξης ανέλαβε την εξουσία από τον Δαρείο].
Κατά τη γνώμη μου, οι καυστικές (και αποτελεσματικές) επιθέσεις της κας Καρυστιανού κατά του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη θα ήταν ακόμα πιο αποτελεσματικές εάν δεν περιλάμβαναν αναφορές στη δημοκρατία. H τάση για υποβολή ηθικής βάσης εκκλήσεων δεν είναι πειστική στη σημερινή φρικτή εποχή.
Εάν ένας στόχος της δημοκρατικής πολιτικής είναι η ισότητα μεταξύ των συνομιλητών, η ενδεχόμενη αντίδραση «διαίρει και βασίλευε» ισοδυναμεί με απόρριψη της επιθυμίας της άλλης πλευράς να αντιμετωπίζεται ως ίση. Και η απόλυτη τελειότητα του «διαίρει και βασίλευε» [και της απόρριψης της ισότητας] είναι το πολιτικό μάρκετινγκ (δώστε τους αυτό που θέλουν [εφ’όσον είναι αυτό που θέλουμε και εμείς!]). Η ιστορία του Ελληνοαυστραλού πολιτικού αναλυτή Κοσμά Σαμαρά είναι ένα συναρπαστικό παράδειγμα. Αυτός και οι συνεργάτες του έχουν μετατρέψει το Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα (ένα πολύ «woke» Εργατικό Κόμμα) σε κάτι που πλησιάζει τη μόνιμη ψευδο-μονοκομματική κυριαρχία στην αυστραλιανή πολιτεία της Βικτώριας και, σε αυξανόμενο βαθμό, στην Αυστραλία στο σύνολό της, σαφώς με την ενθάρρυνση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, το οποίο – απ΄ο τι φαίνεται – πιστεύει ότι το σημερινό κινεζικό σύστημα παρέχει καλύτερες εγγυήσεις κατά της διαφθοράς από τη δυτική «φιλελεύθερη δημοκρατία».
Όταν ο Γιάνης Βαρουφάκης ίδρυσε το πανευρωπαϊκό κίνημα πολιτών DiEM25 στο Βερολίνο το 2016, αυτό που είχε στο μυαλό του είχε στενές ομοιότητες με τους στόχους της σημερινής Μεταρρύθμισης 2.0 reformation-2.eu/
Ο Βαρουφάκης παροτρυνόταν εκείνη την εποχή να ξεκινήσει την εκστρατεία του στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Αίγινα, που είναι ένας από τους τόπους διαμονής του. Μήπως η προτίμησή του για τη Γερμανία είχε κάτι να κάνει με το γεγονός ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παρείχε καταφύγιο σε αυτόν και στην οικογένεια των γονιών του την εποχή που η χούντα του 1967-74 ήταν στην εξουσία στην Ελλάδα και οι σοσιαλδημοκράτες (Brandt, Schmidt) στη Δυτική Γερμανία; Σε κάθε περίπτωση, όπως αποδείχθηκε, μόνο στην Ελλάδα το DiEM25 (και το κόμμα που αναπόφευκτα ήρθε να το συμπληρώσει) απέκτησε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (αν και προσωρινή).
Μετά τη συνάντηση που πραγματοποίησε το DiEM25 στην Αίγινα το καλοκαίρι του 2016
diem25aegina.wordpress.com/2016/08/15/sinandisi-meeting-diem25-11-8-2016/
ο Βαρουφάκης προσκλήθηκε να μιλήσει στην HELADA (Ελληνοαμερικανική Δημοκρατική Ένωση) στην Αθήνα. Η αλησμόνητη του απάντησή ήταν (χαμογελώντας) «Γιατί να το κάνω αυτό όταν μπορώ να μιλήσω στο CNN;»
Σήμερα έχει στρέψει την προσοχή του στις χώρες BRICS
www.reddit.com/r/greece/comments/1nmjv4e/%
Και τώρα……..τι;




