ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ: 26 Ιανουαρίου ως εθνική γιορτή

Οι απόψεις του οικονομολόγου Δημήτρη Καζάκη για τη σημασία της 26ης Ιανουαρίου

kazakis_2

(Τη συνέντευξη πήρε ο Wayne Hall)

Kύριε Καζάκη, γνωρίζετε ότι η ίδρυση του ελληνικού κράτους στις 26 Ιανουαρίου 1828, η ορκωμοσία του Καποδίστρια ως πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, είναι κάτι που γιορτάστηκε – και γιορτάζεται – μόνο ως τοπική γιορτή στην Αίγινα.

Ναι, είναι γνωστό ότι στις 26 Ιανουαρίου του 1828 εγκαθίσταται ο κυβερνήτης Καποδίστριας μόνιμα στην Ελλάδα με έδρα την Αίγινα, η πρώτη κυβέρνηση του ελληνικού κράτους, μετά από απόφαση της Τροιζήνας, της Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας, με μια διαφορά ότι παρ’όλο που αντιπροσωπεύει μια  πολύ σοβαρή εξέλιξη – ήταν κατάληξη του αγώνα 7 χρόνων για την εθνική απελευθέρωση των Ελλήνων – ώστοσο – αυτό είναι το οξύμωρο σχήμα – θεωρείται τοπική γιορτή και όχι εθνική γιορτή.

Εσείς, όπως ο κύριος Κούκος, πιστεύετε ότι θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι και εθνική γιορτή;

Ναι, βέβαια, γιατί είναι η μόνη ίδρυση του ελληνικού κράτους που δεν επιβλήθηκε από τις ξένες δυνάμεις. Επιβλήθηκε από τον αγώνα των Ελλήνων, με όλη την αντιφατικότητά του, γιατί ήταν αποτέλεσμα της συμφωνίας της Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας ενώ, για παράδειγμα, η επίσημη ίδρυση του ελληνικού κράτους που θεωρείται η έλευση του Όθωνα ήταν αποτέλεσμα της παρέμβασης των Άγγλων και των Γάλλων σαν προστατευόντων δυνάμεων που έφεραν τον Βαυαρό αντιβασιλέα βασιλιά της Ελλάδας.

Εχει γίνει μια προσπάθεια – πέρυσι έγινε μια προσπάθεια  –  να διοργανωθεί εκδήλωση από το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο – που να προβάλλει αυτή την ημερομηνία 26 Ιανουαρίου. Εγκαταλείφθηκε τελικά, και ήταν αναμενόμενο να εγκαταλειφθεί, επειδή υπάρχει αντίσταση στο Ναύπλιο στην αναγνώριση αυτή. Πάντως νομίζετε ότι είναι εφικτό και επιθυμητό να προσπαθούμε να…

Μπορούμε να προσπαθήσουμε είτε στην Αίγινα είτε στο Ναύπλιο. Και στις δύο περιοχές τονίζοντας και αναδεικνύοντας την ανάγκη να προστεθεί η 26 Ιανουαρίου ως μια ακόμη εθνική επέτειος, πολύ σοβαρή εθνική επέτειος του ελληνικού λαού, πολύ σημαντική στις τωρινές συνθήκες διότι είναι επέτειος της εθνικής ανεξαρτησίας. Κατακτάται η εθνική ανεξαρτησία, επισήμως πλέον, θεσμικά, με την ίδρυση του ελληνικού κράτους μετά από την απόφαση της Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Έχει μεγάλη σημασία στις τωρινές συνθήκες όπου έχει ήδη παραχωρηθεί ή έχει απεμποληθεί άνευ όρων και αμετάκλητα η εθνική κυριαρχία της χώρας  από τις κυβερνήσεις και γι΄αυτό έχει μεγάλη σημασία – ειδικά τώρα – να προστεθεί αυτή η επέτειος.

Και είστε διατεθειμένος να προσπαθήστε μαζί μας να πείσουμε και τους Ναυπλιώτες γι’αυτό το γεγονός;

Νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε αυτό το πράγμα. Δεν νομίζω ότι θα έχουμε πρόβλημα με τον κόσμο του Ναυπλίου. Έχουμε να κάνουμε με ειδικά συμφέροντα όπως θα γνωρίζετε άλλωστε ότι υπάρχουν παντού, κυκλώματα τα οποία θα προσπαθούν να μετατρέψουν το κάθε ζήτημα στο δικό τους ιδιοτελές θέμα προκειμένου να έχουν και τα αντίστοιχα πολιτικά και οικονομικά οφέλη.

Η Ευρωπαϊκή Πολιτική του Ιωάννη Καποδίστρια

Η Ευρωπαϊκή Πολιτική του Ιωάννη Καποδίστρια (αναδημοσίευση από ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Εταιρείας Μελέτης Ιωάννη Καποδίστρια) Από τον κ. Ανδρέα Κούκο Ιστορία εικονογραφημένη, τεύχος 505, Ιούλιος 2010, αφιέρωμα στον Ιωάννη Καποδίστρια Έχω την αίσθηση – και όσο περισσότερο μελετώ το έργο του αυτή η αίσθηση γίνεται εντονότερη – ότι ο Καποδίστριας ακόμα και σήμερα παρ’ όλες τις σημαντικές μελέτες που έχουν δημοσιευτεί γι’ αυτόν, και παρ’ όλες τις τιμές που του έχει προσφέρει η πολιτεία δεν έχει πάρει τη θέση που δικαιωματικά του ανήκει στη συνείδηση των Ελλήνων. Και όμως πολλά θα είχαμε να διδαχθούμε και εμείς σήμερα, αν στρέφαμε προς αυτόν τη σκέψη και την αγωνία μας. Τα όρια και οι διαστάσεις της πολιτικής που – από τα τέλη του 1814 – ο Ιωάννης Καποδίστριας αγωνίστηκε να επιβάλλει στην Ευρώπη δεν έχουν αποτιμηθεί. Δεν είναι άδικο λοιπόν να πούμε ότι ο Καποδίστριας εξακολουθεί ακόμα και τώρα να βγαίνει μέσα από το σκοτάδι, μέσα από τα αδημοσίευτα ακόμα αρχεία των Ευρωπαϊκών Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής του, μέσα από την αλληλογραφία του και τα δημόσια έγγραφα, πολλά από τα οποία δεν φέρουν την υπογραφή του, αλλά που είναι φανερό ότι αυτός τα είχε συντάξει. Η πολυδιάστατη ευρωπαϊκή πολιτική του μπορούμε να … Continue reading

Διαρροή στο «άγιο δισκοπότηρο» της Ιερής Συμμαχίας

«…Αυτό το γράμμα θα σε βρει ίσως θυμωμένο, ίσως χαρούμενο –αμφιβάλλω, ίσως απασχολημένο –είμαι σίγουρη. Άραγε ο παλμός σου χτυπάει γρήγορα ή αργά; Αργά ελπίζω. Γιατί αν δε χτύπαγε καθόλου θα ήσουν ήδη νεκρός. Έχεις ποτέ κάνει τον Άγιο Ιωάννη να το νιώσει;» Έτσι τελειώνει το γράμμα της Βαρόνης Lieven της 23ης Φεβρουαρίου 1822 προς τον εραστή της, πρίγκιπα Metternich, τον μεγάλο ανακριτή της Ευρώπης, όπως τον αποκαλούσαν οι διπλωμάτες της εποχής. Τον μεγαλύτερο διπλωμάτη όλων των εποχών, όπως εσφαλμένα τον χαρακτήρισε ο Henry Kissinger. Ποια είναι όμως η Βαρόνη και ποιος ο Άγιος Ιωάννης; «Άγιος Ιωάννης της Αποκάλυψης» ή «άντρας με το στυλ της Αποκάλυψης», ήταν το παρατσούκλι που είχε δώσει ο ίδιος ο Metternich στον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια. Η βαρόνη, αργότερα πριγκίπισσα Lieven, ήταν σύζυγος του πρεσβευτή της Ρωσίας στο Λονδίνο, του βαρόνου Lieven. Στην πραγματικότητα η ίδια ήταν που κινούσε τα νήματα της πρεσβείας. Ήταν ακόμη ερωμένη του Metternich από το 1818 και αλληλογραφούσε σχεδόν καθημερινά μαζί του. Οι σύγχρονοί της και οι μετέπειτα ιστορικοί συμφωνούν ότι στην ουσία ήταν κατάσκοπος του Metternich. Δύο γράμματα άλλαξαν την Ιστορία Το παραπάνω απόσπασμα αποδεικνύει ότι η βαρόνη ήταν ενήμερη για τις προσπάθειες του Metternich να διώξει … Continue reading

Ο Καποδίστριας ώς διπλωμάτης 1808 – 1818

(Ομιλία που έγινε στις 27 Ιουνίου 2012 στα πλαίσια της «Εμβδομάδας του Γκιώνη» στην Οικία Καραπάνου, Αίγινα) http://www.aeginaportal.gr/eidiseis/foreis/8665-q-q-q-q-moviemovie.html Εδώ στην Αίγινα και στην πατρίδα μου στο Ναύπλιο είναι πάρα πολύ λίγοι όσοι θυμούνται τον Καποδίστρια. Όσο μελετώ για το θέμα αυτό και όσο γράφω διάφορα άρθρα εκτός της βιογραφίας του, αισθάνομαι σα να αποκαλύπτω μια κρυφή ιστορία, μια μυστική ιστορία, παρόλο που είμαι ορθολογιστής. Πολλές φορές επίσης πιάνω τον εαυτό μου να βρίσκομαι σε αντιπαράθεση με την επίσημη ιστοριογραφία και με αυτά τα οποία μας έχει μάθει για τον Καποδίστρια. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: Ένας λόγος είναι ότι κανένας δεν μπόρεσε μέχρι τώρα να μελετήσει σε βάθος και σε πλάτος όλη τη δραστηριότητα του Καποδίστρια, από τότε που έγινε «πρωθυπουργός» των Ιονίων Νήσων, μέχρι που έγινε κυβερνήτης της Ελλάδας. Από πού πέρασε, πού ταξίδεψε, σε ποιες γλώσσες άφησε ίχνη, σε ποια αρχεία βρίσκονται όλα αυτά. Κανένας δεν έχει την εποπτεία του θέματος σε όλο το βάθος και το πλάτος. Η βιβλιογραφία είναι για μένα φτωχή, περιορίζεται σε Έλληνες ιστοριογράφους και σε ένα σπουδαίο Ρώσο ιστοριογράφο και μελετητή των αρχείων, τον Γκριγκόρι Αρς. Και σε κάποιους ακόμα… ενδεικτικά θα αναφέρω τον Πολυχρόνη Ενεπεκίδη που έχει κάνει σπουδαία δουλειά στα αρχεία … Continue reading

Η εισήγηση του Π. Πασπαλιάρη «Ο Καποδίστριας σώζει τη Γαλλία»

Το κείμενο της εισήγησης του ιστορικού Παναγιώτη Πασπαλιάρη για την ημερίδα που διοργάνωσε ο Δήμος Αίγινας στίς 27/1/2013 στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για την επέτειο άφιξης – ορκωμοσίας του Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα (26-1-1828)Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Δημοτικού Σχολείο Αίγινας Ο Καποδίστριας σώζει την Γαλλία. Για τον Ταλλεϋράνδο ο Ναπολέων είπε πώς έκανε δυο λάθη μαζί του. Πρώτον, ότι δεν ακολούθησε τις συμβουλές του. Δεύτερον, ότι δεν τον κρέμασε όταν αποφάσισε να μην τις ακολουθήσει. Ο Σάρλ Μωρίς ντε Ταλλεϋράν-Περιγκόρ είχε εργαστεί για όλους τους μονάρχες της Γαλλίας και τους είχε προδώσει επίσης όλους. Πίστευε στο μεγαλείο της Γαλλίας, πιο πολύ όμως στο προσωπικό του μεγαλείο. Πολλοί σύγχρονοι Έλληνες και ξένοι πολιτικοί τον έχουν ψηλά στην εκτίμησή τους. Θεωρούν ότι ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του. Κάθε μεγάλη συμφωνία που έκλεινε για την Γαλλία, όπως η πώληση της Λουιζιάνα στις Η.Π.Α. απέφερε πολλά εκατομμύρια στο προσωπικό του ταμείο. Φέτος συμπληρώνονται 2 αιώνες από τη μάχη των Εθνών. Στις 19 Οκτωβρίου του 1813 η Γαλλία ηττήθηκε στη Λειψία από τους ενωμένους στρατούς της Ρωσίας, της Αυστρίας, της Πρωσίας και της Σουηδίας. Ο Ναπολέων υποχώρησε με βαριές απώλειες και οι σύμμαχοι επιτέθηκαν στη Γαλλία. Αφού έδιωξαν … Continue reading